هدف: تعیین روش‌های پیش‌گیری از اندوفتالمیت بعد از جراحی آب‌مروارید در ایران.

روش پژوهش: ‌در این مطالعه مقطعی، جراحان عضو انجمن چشم‌پزشکی ایران که در بیستمین کنگره سراسری سالانه چشم‌پزشکی (آذر 89، تهران) شرکت کرده بودند، مورد پرسش قرار گرفتند. اطلاعات از طریق تکمیل پرسش‌نامه خودایفا جمع‌آوری گردید. حدود یک‌سوم از چشم‌پزشکان سراسر کشور )486 نفر) که در مراکز خصوصی و دانشگاهی استان‌های مختلف مشغول فعالیت بودند، وارد این مطالعه شدند. پیامد اصلی مطالعه اقدامات پیش‌گیرانه به کار گرفته‌شده قبل از عمل، حین عمل و بعد از عمل جراحی آب‌مروارید بود. هم‌چنین تعداد موارد اندوفتالمیت اعلام‌شده توسط شرکت‌کنندگان ثبت  گردید.

یافته‌ها:‌  در مرحله قبل از عمل، 5_/75 درصد جراحان از پویدون آیوداین (بتادین) در ساک ملتحمه استفاده می‌کردند و تنها 6_/28 درصد آن‌ها در این مرحله آنتی‌بیوتیک خوراکی جهت پیش‌گیری تجویز می‌نمودند. میزان اقدام پیش‌گیرانه حین عمل 9_/61 درصد بود که به صورت تزریق داخل اتاق قدامی (interacameral) یا زیر ملتحمه‌ای آنتی‌بیوتیک انجام می‌شد. تنها 8_/7 درصد از شرکت‌کنندگان حین عمل از سفالوسپورین داخل اتاق قدامی استفاده می‌کردند. جراحان در 92 درصد موارد از آنتی‌‌بیوتیک‌های بعد از عمل استفاده می‌کردند که اغلب کلرامفنیکل (57 درصد) و سیپرو فلوکساسین (28 درصد) ‌بود. 25۵ جراح (5_/52 درصد) هیچ موردی از آندوفتالمیت را در طول مدت فعالیت شغلی خود گزارش نکردند اما 219 جراح (45 درصد) در کل 605 مورد اندوفتالمیت را گزارش کردند که با مدت زمان فعالیت شغلی آنان رابطه مستقیم و با تعداد عمل جراحی در هفته رابطه معکوس داشت. در ضمن، تعداد موارد اندوفتالمیت در بین جراحان زن و جراحانی که از تزریق زیر ملتحه‌ای آنتی‌بیوتیک حین عمل استفاده می‌کردند کم‌تر بود  

نتیجه‌گیری: پیش‌گیری از اندوفتالمیت در بین چشم‌پزشکان کشور ما از الگوی یکسانی برخوردار نمی‌باشد. نوع پیش‌گیری مورد استفاده نیز با آخرین توصیه انجمن جراحان رفرکتیو اروپا و امریکا به طور کامل مطابقت نداشت؛ به گونه‌ای که تنها 8_/7 درصد افراد از سفوروکسیم داخل اتاق قدامی حین جراحی آب‌مروارید که مورد تاکید انجمن جراحی رفرکتیو و آب‌مروارید اروپاست استفاده می‌کردند.

· مجله چشم‌پزشکی بینا 1392؛ دوره 19، شماره 1: 9-3