هدف: مقایسه اندازه‌گیری فشار داخل چشم با استفاده از تونومتری گلدمن، تونومتری پاسکال و پنوماتومتری غیرتماسی
(Air Puff) قبل و پس از عمل جراحی عیوب انکساری قرنیه و تعیین میزان تغییر در اندازه فشار چشم پس از عمل جراحی.

روش پژوهش: این مطالعه مشاهده‌ای- تحلیلی و آینده‌نگر، بر روی افراد نزدیک‌بین و نزدیک‌بین آستیگمات که داوطلب عمل جراحی عیوب انکساری قرنیه به روش فوتورفرکتیوکراتکتومی (PRK) بودند، انجام گرفت. پس از انجام معاینات کامل چشمی با اسلیت‌لامپ، پاکی‌متری و پنتاکم، فشار داخل چشم به سه روش تونومتری گلدمن (GAT)، تونومتری پاسکال (DCT) و پنوماتومتری غیر تماسی (air puff) قبل و 2 ماه پس از عمل جراحی اندازه‌گیری و نتایج به دست آمده با یکدیگر مقایسه گردیدند. متوسط فشار داخل چشم قبل و پس از عمل بین سه روش و میانگین فشار داخل چشم قبل و پس از عمل بین هر روش مقایسه و میزان تفاوت فشار داخل چشم قبل و بعد از عمل بین روش‌ها محاسبه شد.

یافته‌ها: این مطالعه بر روی 402 چشم از 201 بیمار شامل 162 زن و 39 مرد با میانگین سنی 03_/7±07_/28 (48- 18) سال انجام شد. میانگین فشار داخل چشم قبل از عمل با استفاده از تونومتری گلدمن، 79_/2 ±44_/15 و 2 ماه پس از عمل برابر 63_/2±04_/12 میلی‌متر جیوه بود (001_/0P<). میانگین فشار داخل چشم به روش تونومتری پاسکال قبل از عمل 39_/3±81_/16 میلی‌متر جیوه و 2 ماه پس از عمل 91_/2± 57_/13 میلی‌متر جیوه حاصل شد (001_/0P<). میانگین فشار داخل چشمی در روش پنوماتومتری غیرتماسی قبل از عمل 36_/3±13_/16 و 2 ماه پس از عمل PRK، 29_/3 ±01_/11 به دست آمد (001_/0P<). میزان تغییر میانگین فشار داخل چشم قبل و پس از عمل در هر سه روش معنی‌دار بود (001_/0P<). بیش‌ترین میزان تفاضل بین مقادیر پیش و پس از عمل در روش پنوماتومتری غیرتماسی دیده شد که از تفاضل به دست آمده از روش‌های تونومتری پاسکال و گلدمن به میزان معنی‌داری بیش‌تر بود (001_/0P<)، اما تفاوت معنی‌داری بین دو روش تونومتری پاسکال و گلدمن وجود نداشت (77_/0P=). به عبارتی تخمین کم‌تر از اندازه واقعی در تونومتری پاسکال و گلدمن تقریباً به یک میزان و کم‌تر از پنوماتومتری غیرتماسی بود.

نتیجه‌گیری: در هر سه روش ذکر شده فوق، عمل جراحی فوتورفرکتیوکراتکتومی باعث تخمین کم‌تر از اندازه واقعی مقدار فشار داخل چشم پس از عمل می‌گردد که می‌تواند به علت تغییرات بیومکانیک قرنیه باشد.

· مجله چشم‌پزشکی بینا 1390؛ دوره 17، شماره 2: 107-101.