هدف: ارزیابی اعوجاج‌های رده بالا در چشم‌های دارای ناخنک در مقایسه با چشم سالم مقابل.

روش پژوهش: این مطالعه بر روی 31 چشم مبتلا به ناخنک در مقایسه با چشم سالم طرف مقابل انجام شد. ابرومتری NIDEK OPD-Scan در هر دو چشم همه بیماران انجام شد. سپس مقادیر RMS (root mean square) اعوجاج‌های کل رده بالا، اعوجاج‌های کما شکل، اعوجاج‌های کروی شکل، اعوجاج‌های رده‌های سوم، چهارم و پنجم، اعوجاج‌های برگ‌شبدری (trefoil) و اعوجاج کروی دو چشم با هم مقایسه شدند. براساس اندازه ناحیه غیردرگیر مرکز قرنیه، چشم‌ها به سه گروه طبقه‌بندی شدند و میزان اعوجاج‌ها در سه گروه با هم مقایسه شد.

یافته‌ها: بیماران شامل 23 مرد و 8 زن با میانگین سنی 9_/5±5_/42 سال بودند. اعوجاج کل رده بالا، در چشم دارای ناخنک، به طور بارزی بیش‌تر از چشم نرمال بود (22_/2±85_/1 میکرومتر در مقابل 44_/0±36_/0 میکرومتر، 001_/0=P). RMS تمام رده‌های Zernike و اعوجاج‌های مختلف در چشم مبتلا به ناخنک بیش‌تر بودند؛ به جز اعوجاج کروی. بیش‌ترین تفاوت مربوط به اعوجاج‌های برگ شبدری )37_/1 میکرومتر در مقابل 25_/0 میکرومتر، 001_/0P<) و اعوجاج‌های کما (37_/0 میکرومتر در مقابل 14_/0 میکرومتر، 001_/0P<) بود. با کاهش ناحیه اپتیکی شفاف (افزایش اندازه ناخنک)، میزان همه اعوجاج‌ها به جز اعوجاج کروی افزایش یافت.

نتیجه‌گیری: ناخنک و اندازه آن تاثیر زیادی در افزایش اعوجاج‌های رده بالای چشم به ویژه اعوجاج‌های کما و برگ شبدری در مقایسه با چشم مقابل دارد.

· مجله چشم‌پزشکی بینا 1389؛ دوره 16، شماره 2: 129-124.