تاثیر سندرم رترکشن دوئن ایزوتروپیک بر ظاهر صورت
|
دکتر محمدرضا اکبری، دکتر مسعود خرمی نژاد*، دکتر هاله کنگری، دکتر علیرضا اکبرزاده باغبان، دکتر مهدی رنجبر پازوکی |
|
|
چکیده: (1086 مشاهده) |
هدف: بررسی خصوصیات صورت در بیماران مبتلا به سندرم رترکشن دوئن یکطرفه ایزوتروپیک (نوع یک) که ترن سر دارند و مقایسهی آن با موارد ارتوتروپیک.
روش پژوهش: این مطالعه به روش مقطعی و توصیفی- تحلیلی بر روی 42 بیمار مبتلا به سندرم رترکشن دوئن ایزوتروپیک با ترن سر و 42 فرد ارتوتروپیک انجام پذیرفت. برای بررسی ظاهر صورت، از هر بیمار چهار تصویر از فاصله 40 سانتیمتری گرفته شد و با نرمافزار Corel Draw X7 پردازش گردید. "زاویهی صورت" (زاویه بین خطی که دو کانتوسِ خارجیِ چشمها را بههم وصل میکند با خطی که گوشههای لبها را بهیکدیگر متصل میسازد) و "اندازه صورت نسبی" (نسبت فاصله بین کانتوس خارجی با گوشهی لب در دو سمت صورت) اندازهگیری شدند. متغیرهای کیفی عدم تقارن صورت (انحراف تیغهی بینی، فشردگی یکطرفه صورت، سوراخ بینی و گونه) نیز ثبت گردید.
یافتهها: میانگین سنی در گروههای بیمار و شاهد و به ترتیب 9±15 و 10±17 سال بود (268/0=P). در گروه بیماران، در 35 مورد (3/83 درصد) عدم تقارن چهره مشاهده شد و فقط 7 نفر (7/16 درصد) صورت متقارن داشتند (001/0P<)، در حالی که در گروه شاهد، در 21 فرد (50 درصد) عدم تقارن صورت مشاهده گردید. میانگین اندازه صورت نسبی در گروه بیماران (013/0±018/1) به طور معناداری بیشتر از افراد اورتوتروپیک (008/0±010/1) بود (003/0=P). هرچند میانگین زاویه صورت نیز در گروه بیماران (°96/0°±06/1) بیشتر از افراد اورتوتروپیک (°64/0°±80/0) بود اما رابطه معناداری بین آنها مشاهده نشد (119/0=P). فراوانی عدم تقارن چهره، انحراف تیغه بینی، فشردگی یکطرفه صورت، سوراخ بینی و گونه در بیماران دارای سندرم رترکشن دوئن ایزوتروپیک به طور معنیداری بیشتر از افراد ارتوتروپیک در گروه شاهد بود (همه، 001/0P<).
نتیجهگیری: عدم تقارن چهره در بیماران مبتلا به سندرم رترکشن دوئن یکطرفه ایزوتروپیک که ترن سر دارند به طور معناداری از افراد ارتوتروپیک بیشتر است. |
|
واژههای کلیدی: ترن سر- سندرم رترکشن دوئن- عدم تقارن صورت |
|
متن کامل [PDF 371 kb]
(364 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
چشم پزشکی انتشار الکترونیک: 1400/3/10
|
|
|
|
|
ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|